امام علی (ع) در حکمت ۱۱۴ نهج البلاغه می فرماید:
هر گاه نیکوکاری بر روزگار و مردم آن غالب آمد، اگر کسی به دیگری گمان بد برد در حالی که از او زشتی آشکار نشده ستمکار است و اگر بدی بر زمانه و مردم آن غالب گردد و کسی به دیگری خوش گمان باشد خود را فریب داده است.
و گر غالب آید بدی در جهان
و آن گاه خوش بین شَوی بهر آن
چنان است کز غفلت بسیار
فریبی خودت را در این روزگار
وگر در دلش کس گمان نهان
بَرَد جمله بر کرده مردمان
و بر او نگردد بدی ها عیان
بُوَد بس ستمکار او بی گمان