میرزا محمد علی صائب تبریزی از شاعران قرن یازدهم است که در عهد صفویه می زیست. وی از طرف شاه عباس دوم به عنوان ملک‌الشعرایی دربار مفتخر شد. گرچه صائب اشعاری هم در قالب قصیده و مثنوی سروده است اما غزلیات وی بیشتر مورد توجه سخن شناسان واقع شده است.